 |
РОДНЫЯ ВОБРАЗЫ
|
|
Вобразы мілыя роднага краю,
Смутак і радасьць мая!..
Якуб Колас
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Дахі дамоў стогнуць пад цяжарам дзён.
Зоркавы шлях увесь пасівеў.
Горад страляе ў ноч шротам агнёў,
А ноч мацней, яе ўлада мацней.
Чакалі мы гэтую ноч – вось, нарэшце, прыйшла
Шалёная цемра бясколерных сноў.
Нам болей чакаць ўжо нічога няма,
І птушкаю б’ецца гарачая кроў.
Да болю сьціскаем мы свае кулакі,
Наш позірк прамы, а вочы іскрацца.
Іскру да запалкі – умомант згарым.
Мы йдзем, каб уночы нам не застацца.
І ў бела-чырвона-белых сьцягах,
Трымцяць што над намі ветразем волі,
Лунае мэлёдыі сьветлы ўзмах –
Мы ноччу збуджаем сьвятую Пагоню.
А потым схаваем запалкі ў кішэні –
Нас не дагоняць, мы прыйдзем самі.
Ціхаю раніцай ноч стане ценем.
А мы станем болем. Язык за зубамі.
І будзем напруджаным крокам хадзіць.
Ў вачох – змройны выбух начнога агню.
Каму спапяліла – той даўно ўжо сьпіць...
Жыве Беларусь!
|
|
|
|
Падабаецца
Не падабаецца
|
|
|
2009–2020. Беларусь, Менск.
|
|
|
